Rano obudziliśmy się przy pięknej słonecznej pogodzie, jednak w miarę upływu czasu chmur na niebie przybywało. Po śniadaniu znów pakowanie i ok 9.30 wyruszamy w dalszą drogę przez Finlandię. Pierwszy postój w wiosce Świętego Mikołaja Napapiiri - 8 km od Rowaniemi. Powietrze jest rzśkie i dość mocno wieje. Wioska Św. Mikołaja i Arctic Circle w jednym. Święta Bożego Narodzenia trwają tu cały rok - dziwne uczucie słyszeć kolędy i patrzeć na ustrojone choinki w środku lata. Jest tu mnóstwo sklepów z upominkami. Sama wioska nas nie zachwyciła - tania komercja dla dzieci. Nawet nie mieliśmy ochoty spotkać się ze Św. Mikołajem i zrobić sobie z nim pamiątkowego zdjęcia. Rozczarowani komercyjnością tego miejsca - jedziemy dalej. Za Kręgiem Polarnym jak okiem sięgnąć lasy, a w lasach i przy drodze renifery. W końcu widzimy je na żywo pasące się przy drodze, a czasem nawet spacerujące po drodze. Ruch samochodowy jest niewielki, drogi bardzo dobre, ale i tak trzeba zachować dużą czujność - bo nie wiadomo czy za zakrętem nie stoi większe stadko na środku drogi. Finlandia obfituje w liczne jeziora, rzeki i tereny podmokłe, a w związku z tym często atakują tam meszki i komary. Finlandia to najbardziej zalesiony kraj Europy. Dominującymi gatunkami są tu drzewa iglaste. Przeważają sosny i świerki, ale miejscami występują także brzozy. Im dalej na północ tym roślinność leśna staje się rzadsza. Lasy zastępują tereny otwarte, łąki tundrowe, występują takie gatunki jak brzoza karłowata. Tereny leżące na samej północy to tundra, gdzie rosną tylko porosty oraz mchy. Północna Finlandia jest skąpo pokryta roślinnością charakterystyczną dla rejonów arktycznych. Najczęściej widzianymi zwierzętami w Laponii są renifery. Monotonię trasy wśród lasów urozmaicają jedynie piękne widoki oraz spacerujące po drodze lub poboczu renifery, czasem całe ich stada. Jadąc cały czas na północ dojeżdżamy do zachodniego brzegu malowniczego Jeziora Inari. Jest to 3-cie co do wielkości jezioro w Finlandii i 6- te w Europie. Jedną z ponad 3 tys. wysp znajdujących się na jeziorze jest Ukko (w Inari Äijih), od wieków stanowiąca święte miejsce dla Lapończyków. Na jej północnym krańcu znajdują się skalne groty. Jezioro ma bardzo bogatą linię brzegową, wynoszącą około 3300 km długości. Przez długi czas możemy je obserwować po prawej stronie jadąc drogą E75. Docieramy na camping Holiday Village Jokitorma w Kaamanen, gdzie zatrzymujemy się na nocleg. Mamy duży , wygodny apartament z pełnym wyposażeniem kuchni i z sauną, z której wieczorem skorzystaliśmy. Kaamanen jest to wioska położona 27 km za Inari nad rzeką Kaamasjoki. Liczy około 200 mieszkańców, których głównym źródłem utrzymania są hodowla reniferów i turystyka. Obszar ten jest niezwykle cenny dla obserwatorów ptaków. Przebiegają przez niego ważne szlaki turystyczne - są 3 ścieżki edukacyjne o długości 2, 3 i 6 km, które dają obraz lapońskiej natury. Po ciepłym posiłku i zwiedzeniu okolicy campingu podjechaliśmy nad pobliskie jezioro, skąd chcieliśmy wyruszyć na szlak turystyczny. Było ciepło - temp. 18oC, jednak komary w wilgotnym klimacie bardzo dały nam się we znaki, więc nie w pełni zrealizowaliśmy nasze plany - spacer po okolicy skróciliśmy. Wieczór a właściwie to noc, ciepły i słoneczny - zbliża się północ a za drzewami ciągle świeci słońce. W oknach są nieprzepuszczalne światła zasłony, więc można poczuć noc. Po saunie spało się bardzo dobrze.