Pogoda rano piękna i słoneczna. Wyruszyliśmy najpierw drogą Rv 15 wzdłuż jeziora Strynsvatnet, następnie doliną wzdłuż rzeki Stryneelva docieramy do Stryn i fiordu Innvikfjorden - najbardziej na wschód wysuniętej odnogi Nordfjordu (jednego z największych fiordów na świecie). Jadąc wzdłuż fiordu dojeżdżamy do Utvik i zaczynamy wspinać się serpentynami w górę. Na szczycie docieramy do ośrodka narciarskiego, naprzeciw którego jest duży parking. Robimy sobie przerwę na odpoczynek i posiłek. Strasznie wieje. Zjeżdżamy w dół, do położonej w dolinie wioski Byrkjelo, a następnie drogą 39 do miejscowości Skei, a dalej drogą Rv 5 wzdłuż malowniczego otoczonego górami jeziora Jolstravatnet, nad którym rosły różowe ostróżki. Zatrzymujemy się na parkingu, z którego mamy widok na jezioro,a po przeciwnej stroni między szczytami gór widoczny jest w dwóch miejscach lodowiec Bayabreen. Przejeżdżamy przez tunel Fjaerland o długości 6397 m który łączy wieś Lunde w gminie Jolster i miejscowość Fjarland w Sogndal Municipality. Tunel przebiega przez góry (najwyższe w Norwegii) Parku Narodowego Jostedalsbreen pod lodowcem Marabreen. Po wyjeżdzie z tunelu skierowaliśmy się trochę w kierunku lodowca Boyabreen, aby go sobie lepiej obejrzeć. Zawróciliśmy na drogę nr5 i przejechaliśmy przez następny tunel Frudal o długości 6 758 biegnący przez góry pod lodowcem Frudalsbreen z Fjarland, aż do Sogndalsfjora. Dalej droga wiodła doliną częściowo wzdłuż jeziora Dalavatnet a dalej rzeki Sogndalselvi. Przejeżdżamy przez most nad jedną z końcowych odnóg Sognefjordu i dalej wzdłuż malowniczego fiordu. Docieramy do kolejnego tunelu Amlatunnelen o długości ok.3 000 m, który kończy się na przystani promowej, a więc wprost z tunelu wjeżdżamy na prom. Promem przepływamy przez Sognefjord z Mannheller do Fodnes. Dalej jedziemy drogą Rv5 a dalej drogą E 16 do Borgund, gdzie zwiedzamy jedyny klepkowy kościół Norwegii, który dotrwał do naszych czasów w nienaruszonym stanie oraz Muzeum kościołów stav w Borgund. Zwiedzanie było w deszczu. Wyjątkowo dobrze zachowany średniowieczny kościół typu stavkyrke w Borgund jest jedną z najbardziej charakterystycznych budowli tego typu w Norwegii. Świątynię pw. św. Andrzeja wzniesiono ok. 1150 roku. Cały kościół jest zbudowany wyłącznie z drewna. W jego wnętrzu nie ma ław, zdobień, ani sztucznego oświetlenia. Światło wpada jedynie przez wąskie okna, które pierwotnie były okrągłymi otworami w ścianach. Konstrukcja opiera się na dwunastu podporach, które pełnią funkcję nośną i wyznaczają nawę główną kościoła. Wokół niej znajdują się krzyże św. Andrzeja. Ambona pochodzi z XVI wieku. Ołtarz ozdobiony jest XVII-wiecznym malowidłem. Elewację kościoła ozdobiono rzeźbami fantastycznych zwierząt, głowami smoków i runicznymi inskrypcjami. Zachodnie drzwi kościoła zachowały swój romański charakter. Pokryte są motywami winorośli oraz walki smoków. Dach kościoła, kryty gontem, wspiera się na skomplikowanej ramie z krokwi i łączników. Rama ta tworzy ciekawą architektoniczną całość. Wieża ma budowę trójkondygnacyjną. Obok kościoła znajduje się dzwonnica ze Sredniowiecznym dzwonem. Od czasu reformacji świątynia należy do Kościoła Norweskiego. Aż do roku 1868 był to jedyny kościół w Borgund. Przy kościele jest cmentarz. Nazwa "stavkyrkje" oznacza dosłownie kościół słupowy. Oznacza to, że konstrukcja kościoła oparta jest na drewnianym szkielecie z grubych belek, które obite są deskami. Przy jego budowie nie używano jakiegokolwiek metalu. Tego rodzaju drewniane kościoły w Norwegii wznoszono od X do XIII wieku w czasach, gdy wiara chrześcijańska mieszała się z pogańskimi wierzeniami wikingów. Należą one do najstarszych drewnianych zabytków Europy. Z Borgund wracamy do Lardal i dalej tunelem pod Śnieżną Drogą kierujemy się do Aurland. Śnieżna Droga (Aurlandsvegen) charakteryzuje się tym, że tu nawet w samym środku lata panuje zima i droga zwykle prowadzi tunelami śnieżnymi. My jednak wybieramy mniej widowiskową drogę przez tunel łączący Lardal i Aurland. Lardalstunnelen - drugi najdłuższy na świecie tunel drogowy ma długość 24,5 kilometra i znajduje się między Aurland i Lardal. Został on oddany do użytku w 2001 roku. Co 6 km znajdują się poszerzenia tunelu i te wielkie "skalne komnaty" mają specjalne fioletowe oświetlenie. Na całej podziemnej trasie jest 15 punktów zawracania i 48 załamań (lekkich zakrętów). Dla zapewnienia bezpieczeństwa na całej długości tunelu zainstalowane jest monitorowanie. Maksymalny ruch w czasie jednej godziny to 400 pojazdów, a średni dzienny ruch w ciągu roku to 1000 pojazdów. Przejeżdżamy przez centrum Aurland i docieramy na Lunde Camping pięknie położony wśród gór nad rzeką Aurlandselvi. W ciągu dnia pogoda była bardzo zmienna - wiele razy padało, ale gdy dojechaliśmy na miejsce przestało padać, jednak drogi były pełne kałuż. Aurland jest położone wzdłuż Aurlandsfjord, który jest częścią najgłębszego i najdłuższego w Norwegii i drugiego pod względem długości na świecie fiordu Sognefjord. Obszar słynie z produkcji białego i brązowego koziego sera.