Dzień 15-ty, poniedziałek, 3 sierpnia 2015 r. Andalsnes - Holmevik (148.5 km)
Zaledwie 5 minut jazdy od kempingu znajdują się dwie z najbardziej znanych atrakcji Norwegii, Trollveggen i Trollstigen. Drabina Trolli (Trollstigen) stanowi początek malowniczej drogi nr 63, na odcinku pomiędzy Andalsnes a Geiranger. Cały ten odcinek wynosi zaledwie 88 km. Początkowy odcinek drogi 63 jest położony w dolinie wzdłuż strumienia, do którego wpływają wody z wodospadu, a po obu stronach drogi są sady owocowe z truskawkami i wiśniami. Ściana Trolli ( Trollveggen) - wysoka, w zależności od miejsca - na 1100 do 1500 metrów. Jej pionowe zbocze od dawna było wyzwaniem dla amatorów wspinaczki. Wśród pierwszych jej zdobywców była ekipa z Polski. w dziesięciolecie pierwszego przejścia w dolinie Romsdal pojawili się Polacy. W ramach wyjazdu działały dwa zespoły, męski i kobiecy, mające niezależne plany. Na rozgrzewkę w mieszanym zespole padła Fivaruta, a już trzy dni później Wanda Rutkiewicz i Halina Krüger-Syrokomska - ówcześnie dwie najlepsze polskie alpinistki - wbiły się w osławiony Filar Trolli. Droga Trolli (zw. także Drabiną Trolli - dosłowne tłumaczenie z języka norweskiego - ze względu na charakterystyczne ostre zakręty) jest zamknięta zimą i zwykle otwierana w końcu maja. Trollstigen ukończona została w 1936 roku i składa się na nią 11 ostrych zakrętów i kilkudziesiąt krótkich łuków, a maksymalne pochylenie podłużne niektórych odcinków drogi wynosi 12%. Różnica wysokości rzędnej początkowej i końcowej wynosi ok. 850 m. , które przy odpowiedniej perspektywie wydają się tworzyć drabinę. Drogę otaczają ogromne góry. Dla podkreślenia ich majestatu, nadano im nazwy takie jak Kongen (Król), Dronningen (Królowa) czy Bispen (Biskup). W połowie lat 30-tych poprzedniego wieku przejazd tą droga musiał być nie lada przeżyciem, obecnie droga została poszerzona na tyle, by z powodzeniem były w stanie się na niej minąć 2 autobusy wycieczkowe. Przy parkingu Isterdalen u podnóża Trollstigen stoi jedyny w Europie znak "Uwaga Troll". Mniej więcej w połowie drogi znajduje się wąski kamienny most nad wodospadem Stigfossen, gdzie oczywiście się zatrzymujemy na krótką sesję zdjęciową i aby przepuścić autobus zjeżdżający wąską drogą z góry. Na końcu Drogi Trolli 858 metrów nad poziomem morza znajdują się punkty widokowe o pięknej architekturze najwyższej międzynarodowej jakości. W 2012 otwarto tu całe centrum obsługi podróżnych z obszernym parkingiem (dla kamperów, autobusów i samochodów osobowych), toaletami, sklepem z pamiątkami, restauracją, ale przede wszystkim platformą widokową (Stigrora), z której można podziwiać nie tylko Trollstigen, ale także całą ciągnącą się w tle dolinę, sięgającą aż do Andalsnes. Pomiędzy Drabiną Trolli a Drogą Orłów trasa wiedzie płaskowyżem, wśród norweskich szczytów regionu More og Romsdal. Widok jest niesamowity - zupełne pustkowie, ciemne ośnieżone szczyty gór. Tuż pod surowymi krajobrazami płaskowyżu leży kolorowa kraina sadów. To tutaj, w Linge, uprawiane są norweskie morele i brzoskwinie. Tutaj kończy się też malownicza 30 kilometrowa dolina Valldalen, której klimat wyjątkowo sprzyja uprawie truskawek. Po obu stronach drogi ciagna się pola dorodnych truskawek, a właściciele tych pól sprzedają je na przydrożnych straganach. W Linge z przystani przepływamy przez Storfjord do Eidsdal. Przejeżdżamy przez tunel dalej mijamy piękne jezioro Eidsvatnet położone w dolinie. Docieramy na szczyt Drogi Orłów, gdzie znajduje się punkt widokowy. Mimo trudnego terenu i braku dogodnego miejsca, przy Drodze Orłów zbudowano sztuczne platformy, do których można dojść od drogi i podziwiać z góry spory odcinek malowniczego Geirangerfjordu: od wioski Geiranger aż po Wodospad 7 Sióstr. Przy punkcie widokowym jest duży tłok samochodów - z trudem znaleźliśmy dogodne miejsce do zaparkowania. Odpoczęliśmy, porobiliśmy zdjęcia i ruszyliśmy w dół Drogą Orłów na poziom fiordu. Droga Orłów wiedzie nas dalej do miasteczka Geiranger, leżącego na końcu słynnego Geirangerfjordu. Droga Orłów wybudowana została w 1954 roku i wije się licznymi serpentynami wzdłuż malowniczego fiordu Geiranger (Geirangerfjorden), który jest szczególnie wąski i stromy i najbardziej znany ze nich wszystkich fiordów w Norwegii. Droga Trolli - z Geiranger po Trollstigen - jest jedną z Narodowych Dróg Turystycznych Norwegii. Od 2005 roku - wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Po minięciu miejscowości Geiranger droga 63 ponownie licznymi serpentynami pnie się w górę. Widoki cały czas są przepiękne, ale kierowca ich nie może podziwiać, bo droga jest stroma i bardzo wąska. Po przebyciu około 5 km zatrzymaliśmy się w Flydalsjuvet, gdzie jest popularny punkt widokowy, z którego rozpościera się przepiękna panorama fiordu Geiranger (Geirangerfjorden), Drogi Orłów (Ornevegen) oraz miejscowości Geiranger. Miejsce to było również bardzo zatłoczone, szczególnie autobusami, które przywiozły tutaj turystów z zacumowanego w Geiraner olbrzymiego oceanicznego statku Costa Favolosa. Po krótkiej przerwie jedziemy dalej w górę - znów odcinek drogi z 11zakrętami pod kątem 180o i 2 trochę mniej ostrymi. Krajobraz coraz bardziej surowy - zupełny brak roślinności, ośnieżone szczyty gór. Temperatura spadła do 3oC. Około 12 km za Geiranger docieramy do Jeziora Djupvatnet pokrytego krami. Jezioro ma długość 2,4 km i szerokość 1,2 km, a lustro wody na wysokości 1016 m. Droga 63 biegnie północnym brzegiem jeziora. Przejeżdżamy wzdłuż Jeziora Langvatnet i na jego końcu docieramy do drogi Rv 15, którą jedziemy w kierunku zachodnim. Przejeżdżamy tunelem Oppjostunnelen o długości 4 537 m na wysokości 943 m npm, a zaraz po nim wjeżdżamy w Grasdalstunnelen o długości 3 720 m na wysokości830 m npm, a następnie w Ospelitunnelen o długości 2 549 m, wjeżdżamy w Hjelletunnelen o długości 2,566 metrów i biegnący pod górę Hjellehyrna. Po wyjeździe z tunelu oczom naszym ukazuje się piękne jezioro Strynsvatnet z przeźroczystą turkusową wodą. Jezioro jest położone między pasmami gór,których szczyty przykrywa śnieg. Droga Rv 15 biegnie wzdłuż jeziora. Jezioro łączy z Innvikfjordem rzeka Stryneelva. Docieramy na miejsce noclegu na Holmevik Camping, który jest położony nad jeziorem Strynsvatnet u podnóża gór przy drodze Rv15, około 14 km od Stryn. Mamy duży dwupokojowy domek z łazienką i tarasem. Z okna pokoju jest piękny widok na jezioro, a pozostałe okna wychodzą na górskie zbocza. Przy domku rosły dojrzałe poziomki. Mimo, że trasa tego dnia nie była długa, to zajęła nam sporo czasu, gdyż często się zatrzymywaliśmy aby nasycić oczy wspaniałymi widokami. Trudne warunki jazdy spowodowały, że droga była jednak wyczerpująca i czujemy się zmęczeni.